هنگامی که کاربر می خواهد از طریق Tor به یک وب سایت دسترسی پیدا کند، ترافیک اینترنت آنها رمزگذاری شده و از طریق مسیری تصادفی انتخاب شده از گذرگاه های Tor ارسال می شود. هر گذرگاه در زنجیره یک لایه رمزگذاری را رمزگشایی می کند، که گذرگاه بعدی را در مدار نشان می دهد. این فرآیند تا زمانی ادامه می یابد که داده ها به آخرین گذرگاه برسند، که سپس درخواست را  به مقصد ارسال می کند. پاسخ از  مقصد به همان مسیر در جهت مخالف دنبال می شود، که تضمین می کند هویت کاربر پنهان بماند.

یکی از ویژگی های کلیدی Tor توانایی آن در ارائه ناشناس بودن  هم به کاربر  و هم به  مدیر وبسایت است.با استفاده از شبکه Tor شما میتوانید به وب سایت هایی دسترسی داشته باشید که در سطح وب عادی (SurfaceWeb) قابل دسترس نیستند به دلیل محتوای غیر مجازی  که دارند; معمولا این چنین سایت هایی یا بلاک میشن یا سانسور و … براشون اتفاق میفته و یا اصلا اگر  افرادی که پشت سایت های خلافی مثل فروش فیلم های pedophil , فروش مواد مخدر, خرید و فروش دیتابیس و … رو پیدا کنند پلیس های FBI, DEA و … اونهارو دستگیر خواهند کرد پس راه چارشون چیه !؟ برن سایتشون رو توی Tor راه اندازی کنن که بشه ناشناس بمونند . مدیر سایت ها می توانند از Tor برای میزبانی وب سایت خود به صورت ناشناس استفاده کند، که باعث می شود دشوار باشد که هر کسی بتواند صاحب وبسایت را پیدا کند. مهم ترین نکته سایت های دارک وبی این هست که آیپی سرورشون لو نره !

با وجود اینکه Tor ناشناس بودن را فراهم می کند، اما امنیت کامل را تضمین نمی کند. کاربران هنوز باید هنگام دسترسی به اطلاعات حساس یا تعامل با وب سایت های ناشناخته احتیاط کنند. علاوه بر این، Tor به دلیل لایه های متعدد رمزگذاری و مسیریابی که دارد , ممکن است کند تر از SurfaceWeb عمل کند .